دلتنگی
باز هم امشب مرغ دلم در هوای تو بال و پر می زند. نم دانم خدا چرا اینقدر عذابم می دهد!
غم و غصه تمام وجودم را فراگرفته، یادت لحظه ای راحتم نمی گذارد، یاد چهره معصوم و
پاکت، یاد لبخند زیبا و دلنشینت، یاد صدای دلنواز و محبوبت، یاد نگاههای مهربانانه ات،
یاد گریه های سوزناکت، یاد چشمهای سرخ شده ات، یاد محبتی که هیچ وقت ابراز نکردی
و یاد تمام خوبیهایت که دفتر برای شرحش گنجایش ندارد!
آیا می شود روزی دوباره ترا ببینم و در کنارم بنشینی و به حرفهای مسخره ام گوش دهی.
ای کاش ترا قبری بود تا سجاده ام را در کنارت پهن می کردم و با تو رک صحبت می کردم.
ولی خدا مرا از هر گونه همراهی با تو محروم کرد ! چکار کنم؟ نمی دانم !
به اربابم علی بن موسی الرضا (ع) مرا کمک کن!
همین !